Epilepsie

Epilepsie is een verzamelnaam voor allerlei beelden met aanvallen en bewustzijnsverlies. Er valt zoveel onder het begrip epilepsie, dat het nauwelijks mogelijk is om in algemene begrippen te spreken over epilepsie. Koortsstuipen zijn echte epileptische aanvallen. Maar ze zijn nauwelijks te vergelijken met absences of ernstige epilepsiesyndromen.

In grote lijnen kan je twee soorten kinderen onderscheiden die epilepsie krijgen. De groep kinderen met een erfelijke aanleg tot epilepsie, die een constitutie hebben die je epileptisch kan noemen. De andere groep kinderen heeft die aanleg niet. Ze zijn juist heel open en gevoelig, kenmerken die bij de epileptische constitutie ontbreken. In de brochure over de gesloten en de open constitutie wordt dit thema uitgewerkt. In het Kindertherapeuticum kunnen we ouders helpen om zicht te krijgen op de soort en aard van de epilepsie van hun kind. Dat is handig om te weten, want het heeft grote consequenties voor de preventie en de aanpak van de epilepsie.

absences

Absences zijn wegrakingen. Het kind is een paar seconden of soms wel een minuut van de wereld. Eigenlijk slaapt het, maar niet zo diep dat het omvalt. Meestal voelen ze de absence niet aankomen en merken ze pas aan de reactie van de omgeving als ze weer bijkomen dat ze een wegraking hebben gehad. Sommige kinderen voelen het wel aankomen. Dat maakt dat ze kunnen afstappen als ze op de fiets zitten of een andere maatregel kunnen treffen, die het minder gevaarlijk maakt. Want als je slapend fietst kan je brokken maken. Verder zijn absences niet gevaarlijk voor de hersenen of de ontwikkeling. Soms zijn absences de voorbode van een ernstiger epilepsie. Dan kan de ontwikkeling wel gevaar lopen. Voor absences is in de antroposofische geneeskunde medicatie, die in veel gevallen zoveel verbetering geeft, dat reguliere medicatie met een anti-epilepticum overbodig maakt. Ook massagetherapie en kunstzinnige therapie of euritmietherapie zijn soms een hele goede ondersteuning bij het terugdringen van de absences.

behandeling van aanvallen

Behandeling van de aanvallen van epilepsie is niet altijd nodig. Bij koortsstuipen en niet vaak optredende absences bijvoorbeeld meestal niet. Ze kunnen vanzelf voorbij gaan en leveren geen schade op. Midazolam en Diazepam worden meestal gebruikt om een aanval te onderbreken. Als de ouders een aanval zien aankomen of als hun kind voortdurend in een soort bijna-aanval zit kan het behulpzaam zijn om Belladonna of een ander middel uit de antroposofische of homeopatische hoek in te zetten. We kunnen u in het Kindertherapeuticum goed adviseren over de mogelijkheid om een alternatief te vinden voor het behandelen van aanvallen.

koortsstuipen

Koortsstuipen komen bij ongeveer een op de tien kinderen voor. Soms is het er eenmalig, vaak zijn het er enkele in de loop van een paar jaar en soms heel veel. Koortsstuipen kunnen optreden als de hersenen nog niet zo ver zijn ontwikkeld dat ze prikkeling in de hersenen op z’n plek kunnen houden. Bij koortsstuipen is de elektrische activiteit van een groot deel van de hersenen ontregeld, zoals bij alle epileptische aanvallen. Bijzonder bij koortsstuipen is, dat er koorts voor nodig is en dat het een bepaalde leeftijdsfase betreft: de kleutertijd. Als je kind een koortsstuip doormaakt is dat heel naar om te zien en mee te maken. Je denkt dat je kind doodgaat. Dat is waarschijnlijk de verklaring ervoor, dat er snel koortsremmende middelen worden gegeven. Dat is lang niet altijd nuttig en nodig. Chamomilla comp zetpillen van de Weleda of Belladonna com zetpillen van de Wala maken dat het kind zich weer comfortabel voelt. Dat is meestal voldoende. Soms zijn stuipen bij koorts een voorbode van een ernstiger epilepsiebeeld. Dan moet er een kinderneuroloog ingeschakeld worden en is reguliere medicatie meestal niet te vermijden. Gelukkig is dat zelden het geval bij koortsstuipen.

Over het omgaan met warmte en koorts staan achtergrondinformatie en praktische adviezen in de brochure over zelfzorgmiddelen en in het boekje Warmte.

epilepsie en de overige ontwikkeling

Ernstige langdurende epileptische aanvallen kunnen de hersenen beschadigen en daardoor de ontwikkeling belemmeren. Maar meestal komt het gelukkig niet zo ver. Er is een andere manier om te kijken naar het verband tussen epilepsie en ontwikkeling. In de brochure over de gesloten en de open constitutie wordt dit thema uitgewerkt. In het kort zit het zo. Als een mens als kind op aarde komt moet het zich vertrouwd maken met zijn lichaam. Dat heeft het van zijn ouders gekregen, maar het voelt nog onwennig. Een kind heeft een jaar of zeven de tijd, om zich enerzijds aan te passen aan de mogelijkheden en beperkingen van zijn lichaam, anderzijds om het lichaam zoveel als mogelijk naar zijn hand te zetten. Als het lichaam veel weerstand biedt aan het kind kan dat stuwing opleveren. Een soort weerstand in de samenwerking. Als die weerstand groot is noemen we dat in de antroposofische menskunde een epileptische constitutie. Dat is wat in de tweede alinea van dit stukje over epilepsie bedoeld is. De andere groep kinderen, die met een open constitutie, ervaren juist erg weinig weerstand van hun lijf. Dat is ook niet bevorderlijk voor de samenwerking, maar levert hele andere problemen op. Heel soms leidt het tot epilepsie.